Rzymskie rury z ołowiu znalezione w Arles we Francji. Fot. Ad Meskens
Źródło: Ołów i upadek Rzymu Wojciech Pastuszka
Najpierw kilka podstawowych informacji o naszym wrogu.
Z ołowiem ludzie obcują od wieków.
Przyzwyczailiśmy się do niego.
Nie zauważamy. Można powiedzieć - lekceważymy.
Zastanów się - czy słusznie.
Poczytaj co piszą mądrzy ludzie:
Ołów (medycyna - dietetyka), jest pierwiastkiem toksycznym dla naszego organizmu. Dostaje się do naszego organizmu z powietrzem, żywnością i wodą lub przez kontakt z wyrobami przemysłowymi zawierającymi ołów lub jego związki, jak; farby, akumulatory, naczynia pokryte glazurą ołowianą, niektóre wyroby z porcelany, wyroby z plastików do produkcji których użyto związków ołowiu itp. Największe zatrucie roślin, zwierząt i ludzi występuje w rejonach wydobycia oraz przetwarzania rud ołowiu i miedzi. Ołów wywołuje chlorozę liści roślin przez wypieranie z chlorofilu magnezu. Skażenie ołowiem wód rzek i innych zbiorników wodnych powoduje zatrucie ryb. Najbardziej powszechne zatrucie ołowiem powstaje w dużych aglomeracjach miejskich oraz w rejonach dróg o nasilonym ruchu samochodowym z powodu zatrucia spalinami samochodowymi.
Już w starożytności stwierdzono że ołów jest przyczyną chorób, zwłaszcza chorób umysłowych. Rzymianie budowali wodociągi stosując rury ołowiane a do wytwarzania i przechowywania wina używali ołowianych kotłów. Przez wieki człowiek, często bez świadomości jego szkodliwości, używał ołów do wyrobu naczyń, pocisków, rur i innych wyrobów. Nie tak dawno z ołowiu wyrabiano ołowiane żołnierzyki i inne zabawki dla dzieci. Jeszcze obecnie w Polsce, część instalacji wodociągowych w starych kamienicach posiada rury ołowiane. Ołów uszkadza komórki nerwowe, powoduje upośledzenie umysłowe, niedorozwój dzieci, agresywność, zaburzenia w odbieraniu wrażeń, objawy Encefalopatii.
Początkowe objawy ołowicy to pogorszenie samopoczucia, nudności, obstrukcja, dolegliwości sercowe i inne dysfunkcje fizjologiczne. Większe zatrucie powoduje kolkę jelitową, niebieskoczarne zabarwienie dziąseł, szarość skóry, niedokrwistość i uszkodzenia układu nerwowego. Ołów powoduje powstawanie nowotworów żołądka, jajników, nerek, białaczek, mięsaków limfatycznych itp. Statystyki wykazują duże zwiększenie tych chorób wśród ludności mieszkającej przy autostradach i innych miejscach o dużym zatruciu powietrza spalinami samochodów. Wprowadzanie benzyny bezołowiowej i katalizatorów zmniejsza zagrożenie zatrucia ołowiem, chociaż nie likwiduje szkodliwego oddziaływania innych substancji wydzielanych przez samochody.
Wchłanianie ołowiu blokują, magnez, wapń, żelazo, cynk i miedź. Optymalny poziom biopierwiastków (zwłaszcza magnezu) i witamin w organizmie zwiększa odporność na zatrucia ołowiem. Poziom stężenia toksycznego ołowiu jest uzależniony od indywidualnej odporności organizmu. Przyjęta norma szkodliwego stężenia 35 miligramów ołowiu w 100 mililitrach krwi, może być trującą dla dzieci a nawet dla osób dorosłych."
Żeby wszystko było jasne:
"Encefalopatia, jedna z form zespołu psychoorganicznego. Jej przyczynami mogą być uszkodzenia okołoporodowe, choroby infekcyjne, stany zapalne mózgu i opon mózgowych, alkoholizm, miażdżyca naczyń mózgowych, urazy.
Encefalopatia charakteryzuje się współistnieniem zaburzeń psychicznych i neurologicznych. Przeważnie stwierdza się objawy ogniskowe uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, patologiczny zapis EEG, objawy organicznego uszkodzenia mózgu w testach psychologicznych, czasami zanik mózgu.
W encefalopatii występują zarówno zaburzenia intelektu (otępienia) różnego stopnia, jak i zaburzenia charakterologiczne. Często pojawia się skłonność do nadużywania alkoholu i działań aspołecznych. Szczególnie łatwo u encefalopatów dochodzi do dezadaptacji społecznej w niekorzystnych warunkach materialnych, społecznych i środowiskowych."
Źródło: Wiem - darmowa encyklopedia.
Uczeni twierdzą, że Imperium Rzymskie rozleciało się między innymi z powodu ołowianych rur i przedmiotów codziennego użytku: naczyń, kielichów, zbiorników do wina itp.
O szkodliwości ołowiu wiedziano już dawno, dawno temu, ale co tam.
Od ołowiu nie umiera się natychmiast.
"Warto przy okazji wspomnieć, że wbrew często pojawiającym się opiniom, Rzymianie nie byli całkowicie nieświadomi ryzyka związanego z ołowianymi rurami. Rzymski architekt Witruwiusz, którego traktat „O architekturze ksiąg dziesięć” stał się bezcennym źródłem wiedzy o budownictwie starożytnego Rzymu, zalecał, aby stosować rury gliniane, gdyż ołowiane mogą być szkodliwe dla organizmu.
Niestety, przez całe stulecia mądrość Witruwiusza nie była doceniana. Ołowianych rur używano w wielu krajach jeszcze nawet w XX w. Niewykluczone że wciąż jeszcze gdzieniegdzie są one częścią systemów wodociągowych (w tym w Polsce), gdyż mimo wprowadzenia zakazów ich używania nie wszędzie wymieniono w całości dawne instalacje."
Popatrzmy co pisze Wikipedia o toksyczności ołowiu.
"Sole i tlenki tego pierwiastka są trucizną kumulującą się w organizmie. Toksyczne skutki działania ołowiu na organizm ludzki określa się nazwą ołowica. Zaabsorbowane związki ołowiu przenikają do krwiobiegu, gdzie ołów wbudowuje się do czerwonych krwinek – średni czas przebywania wynosi 30 dni.
Stąd 25-40% jego zawartości przenika do tkanek miękkich, około 15% do kości, a pozostała ilość jest wydalana. Czas przybywania w tkankach miękkich wynosi około 30 dni, a w kościach 40-90 lat u dorosłego człowieka.
W kościach kumulowany jest w postaci związków koloidalnych i krystalicznych, może być z nich uwalniany pod wpływem zaburzeń metabolicznych lub stresu.
Ołów silnie wiąże się z wieloma biopolimerami, takimi jak: białka, enzymy, RNA, DNA. w ten sposób ulega zaburzeniu wiele przemian metabolicznych. Skutkami toksyczności są: zaburzenia tworzenia krwi, nadciśnienie tętnicze, neuropatia, a także uszkodzenia mózgu.
Udowodniono wchłanianie ołowiu przez skórę. Alkilowe związki ołowiu łatwiej wchłaniają się przez skórę niż nieorganiczne związki ołowiu.
Sam ołów jest substancją toksyczną. Po wprowadzeniu go do organizmu pojawia się znużenie, zmęczenie, porażenie mięśni, szara obwódka wokół zębów, kolka ołowicza. Jednocześnie występuje białkomocz, krwiomocz oraz zaburzenia mózgowe. Leczenie jest głównie szpitalne i polega na podawaniu odtrutek i wysokich dawek witaminy B1 i B12. Jednak najważniejsze znaczenie ma odpowiednia higiena pracy i właściwe odżywianie."
Jeżeli chcesz jeszcze więcej dowodów na trucicielską działalność ołowiu możesz odwiedzić Portal Farmaceutyczno-Medyczny artykuł Minerały w ustroju - Ołów ciągle niebezpieczny dla zdrowia.
Witaminę C która usunie toksyczny ołów.
Wyeliminuj toksyczność ołowiu już 1g witaminy C
Listopad 19, 2013 Dr Thomas Levy
Źródło: Tutaj >>>
Oryginał: Tutaj >>>
Ołów należy do najbardziej toksycznych metali ciężkich znanych człowiekowi. Większość osób świadomie podchodzących do kwestii zdrowia zdaje sobie sprawę z tego, iż podstawę wielu (jeśli nie wszystkich) chorób stanowią toksyny, a toksyczne metale ciężkie należą do tych najbardziej niebezpiecznych.
Tak jak w przypadku innych toksyn tak i w kwestii metali ciężkich najlepsze efekty w długoterminowym zarządzaniu dobrym zdrowiem przynosi trzystopniowe podejście:
- unikanie toksyn
- neutralizowanie już wchłoniętych toksyn
- wyeliminowanie toksyn z organizmu.
Ogólnie rzecz biorąc te trzy punkty mają kluczowe znaczenie w przypadku ekspozycji na działanie toksyn, a szczególnie metali ciężkich takich jak ołów.
Postawmy sprawę jasno – ołów jest toksyczny w każdej ilości.
Toksyczne działanie ołowiu należy do najstarszych, znanych, istniejących w środowisku ale i przemyśle zagrożeń. Pojęcie nie zagrażającej zdrowiu ilości ołowiu w organizmie nie istnieje. Innymi słowy, ołów w każdej ilości zawsze stanowi poważne zagrożenie zdrowia. Jest to bardzo istotne rozróżnienie ponieważ, niektóre metale w dużych stężeniach wywołują toksyczne działanie, a w niewielkich dawkach wykazują korzystny wpływ na organizm. Przykładem tych drugich, bezpiecznych w niewielkich ilościach zaliczyć można żelazo, miedź, mangan, cynk i wapń.
Toksyczne działanie ołowiu zaburza wiele funkcji organizmu.
Przede wszystkim ołów wpływa na centralny układ nerwowy, wątrobę, nerki oraz na zdolność do syntezy hemoglobiny. Generalnie każdy współcześnie żyjący człowiek obciążony jest ołowiem, który wpływa na wzrost stresu oksydacyjnego w narażonych/dotkniętych tkankach i narządach. Ponadto, wszystkie ekspozycje środowiskowe na ołów pogarsza fakt, że nie jest on biodegradowalny, co oznacza, że raz wchłonięty gromadzi się i nie istnieją żadne naturalne mechanizmy usuwające.
U ludzi około 90% ołowiu odkłada się w kościach, które w następstwie stanowią pewnego rodzaju źródło stopniowego uwalniania się ołowiu do organizmu.
Każdy z nas jest w pewnym stopniu narażony na toksyczne działanie ołowiu.
Ze względu na jego niemal wszechobecność w środowisku, narażenie na ołów jest praktycznie nieuniknione. Ważne jest aby uświadomić sobie jego toksyczność na każdym poziomie, a jego nadmiar identyfikować i usuwać.
U dzieci z nieokreślonymi problemami układu nerwowego i z problemami w nauce należy zbadać poziom ołowiu w krwi, aby upewnić się, że nie jest on istotną częścią/przyczyną problemu. Jeśli Twój aktualny lekarz wydaje się “nie zainteresowany” tym tematem wygląda na to, że nadszedł czas na zmianę i konsultacje u innego lekarza.
Radzenie sobie z toksycznością ołowiu nie jest skomplikowane, jednak musi stać się stylem życia.
Im mniej ołowiu masz w swoim organizmie tym lepiej, i co za tym idzie im więcej stresu oksydacyjnego spowodowanego działaniem ołowiu jest zneutralizowane i odwrócone, tym większe masz szanse na zdrowie. Generalnie, tak jak już wcześniej wspomniałem, podejście do zatrucia ołowiem, tak jak w przypadku innych toksyn powinno opierać się na trzech etapach: zapobieganiu, neutralizowaniu i eliminacji.
Bardzo wysoki poziom ołowiu w organizmie wymaga odpowiednio zastosowanego protokołu środkami chelatacyjnymi nadzorowanego przez wykwalifikowanego lekarza, przynajmniej w początkowym etapie terapii. Mniejsze zatrucie może być leczone w sposób mniej zaawansowany. Szeroka gama antyoksydantów głównie witamin C, E, B1,B6, a także flawonoidów oraz kwasu alfa-liponowego pomaga nie tylko w neutralizowaniu oksydacyjnych uszkodzeń spowodowanych działaniem ołowiu, ale pomaga też wydalić ten toksyczny metal z organizmu. Zalewie 1000 mg witaminy C - dzienna dawka pomaga znacznie obniżyć poziom ołowiu we krwi. Badania na zwierzętach dowiodły, że witamina C doskonale usuwa ołów z układu nerwowego. Porozmawiaj ze swoim lekarzem i poproś o ustalenie protokołu witaminy C, który będzie dla ciebie najkorzystniejszy.
